Blogs

Enige tijd geleden stelden we een vraag op verschillende social mediaplatformen. Het was eigenlijk meer een casus met de vraag ‘wat zou jij doen?’. Het ging over een cliënt; een jonge vrouw met trauma en somberheid.

Maandagmorgen. Mijn wekker gaat. Vermoeid duw ik de wekker uit. Afgelopen zaterdag heb ik veel spanning en angst gehad waardoor ik zondag de hele dag bij moest komen. Zelfs nu, twee dagen later, word ik nog vermoeid wakker.

Elke week heb ik PMT, psychomotorische therapie. Vandaag is het weer zover. In mijn kamertje wacht ik op de PMT-therapeut. Die klopt op de afgesproken tijd op mijn deur.

Zelf heb ik sinds 26 jaar een diagnose, eigenlijk vijf verschillende: 2x PDD NOS, 1x Asperger en 1x ‘active but odd’.

“Ik ga je missen,” zeg ik tegen mijn persoonlijk begeleider, die drie weken op vakantie gaat. “Ik jullie ook,” antwoord mijn persoonlijk begeleider (PB-er). Ik rol bijna van mijn stoel van verbazing.

‘Ik heb niets met somatiek’. Ik hoor het nog regelmatig van een behandelaar. Maar wat zeg je daar nu eigenlijk mee? Heb je een afkeer van de lichamelijke thema’s, zoals verhoogde bloeddruk, hartproblemen, overgewicht, ontregelde schildklier?

Wauw! Geïnteresseerd keek ik naar de muur. Ik was op bezoek bij mijn zus. Daar hing aan een plakbandje een mooi ingekleurde, fleurige kaart. Dat kan ik nooit zo mooi, dacht ik. Nieuwsgierig als ik was, draaide ik voorzichtig de kaart om. Huh? Vol verbazing las ik daar mijn eigen naam!

Daar zit ik dan, onder de grote esdoorn in de tuin. Naast me staat een grote doos met mijn naam in koeienletters. Ik heb het uitpakken van de doos al een tijdje uitgesteld, maar vandaag moet het maar.