De spanning was bijna niet te doen de laatste week voor de intake. Voortdurende buikpijn, hyperalert, slechte nachten en de tijd die maar langzaam ging.
Bij mijn verjaardagspost zat vorige week ook een brief van het UMCG. Op een wachtlijst staan, voor een behandeling waar ik een jaar geleden nog nooit van gehoord had. rTMS.
Eén keer in de 14 dagen houd ik een stiltetraining in het Dominicanenklooster voor cliënten van opname Vervolg van de Grasdorpstraat in Zwolle. Op deze dag van de stilte vind ik het leuk om hierover eens iets te schrijven.
Als 38-jarige ben ik inmiddels 26 jaar regelmatig ggz-cliënt, door mijn stoornis in het autistisch spectrum. Opgeleid als IT'er verbaas ik me er al jaren over hoe traag de digitalisering van de ggz (zowel basis als specialistisch) verloopt.
Ik moet zeggen, ik krijg er best lol in. Het is 9:05 uur: het digitale overleg gaat beginnen. Ik sta in de startblokken. Iedereen is present. Ik start de muziek en de introtune van ‘Rad van Fortuin’ galmt door de speakers. TUDU TUTU Tuuuuuuu.
Gelukkig, week 1 van corona zit erop! Hoezo week 1, hoor ik u denken. We zitten op zijn minst in week 2. En sommige van ons al in week 3. Nou, terwijl velen van u bezig waren met dat hippe nieuwe coronavirus zaten mijn gezin en ik thuis met een ouderwetse buikgriep.
