Langzaamaan komt het einde van de opname in zicht. Ik spreek veel met de verpleegkundigen over hoe ik hier binnen kwam, en hoe het nu ging met me. “Ja, ik weet nog wel een keer dat je zat te hoofdbonken,” zegt verpleegkundige A.
De laatste maanden hier in Lorna Wing volg ik de training COMET (competitive memory training) Dit is een training die is bedoeld voor mensen die last hebben van een laag zelfbeeld.
Regelmatig vergelijk ik autisme met een woeste zee. Een zee die voor mij en veel anderen regelmatig lastig te bevaren is. Maar we zitten wel met z’n allen op dezelfde ze
Enige tijd geleden stelden we een vraag op verschillende social mediaplatformen. Het was eigenlijk meer een casus met de vraag ‘wat zou jij doen?’. Het ging over een cliënt; een jonge vrouw met trauma en somberheid.
Maandagmorgen. Mijn wekker gaat. Vermoeid duw ik de wekker uit. Afgelopen zaterdag heb ik veel spanning en angst gehad waardoor ik zondag de hele dag bij moest komen. Zelfs nu, twee dagen later, word ik nog vermoeid wakker.
Elke week heb ik PMT, psychomotorische therapie. Vandaag is het weer zover. In mijn kamertje wacht ik op de PMT-therapeut. Die klopt op de afgesproken tijd op mijn deur.
“Ik ga je missen,” zeg ik tegen mijn persoonlijk begeleider, die drie weken op vakantie gaat. “Ik jullie ook,” antwoord mijn persoonlijk begeleider (PB-er). Ik rol bijna van mijn stoel van verbazing.
