Home

De eerste echte rTMS liet gelukkig niet zolang wachten, als de blog hierover. Gelukkig niet zeg! De zenuwen voerden al dagen de boventoon in mijn lijf en gedachten. Na het gesprek met de psychiater, stonden we in een gang te wachten. De deur van de behandelkamer ging open en daar werd ik welkom geheten in de ruimte waar ik nog veel uurtjes zou doorbrengen.

Een smal kamertje, met in het midden de behandelstoel. Een ding was zeker: dat was mijn plek. Toch bleef ik nog afwachtend staan tot ik instructie kreeg. Een gevoel van afhankelijkheid, weerzin en licht enthousiasme mengde zich in mijn buik. De verpleegkundige, eentje van mijn leeftijd, gaf aan dat we konden gaan zitten en begon te vertellen wat me te wachten staat.

Kapje
Mijn hoofdomtrek werd gemeten en naast een haarnetje kreeg ik een prachtig exemplaar op mijn hoofd, met kleurtjes als land marks. Of brain marks.