Zoeken

Mijn hond Max, 6 jaar jong, is niet een afgestudeerde assistentie hond. Toch heeft zij wel kenmerken en eigenschappen die zij inzet als hulp voor kwetsbare mensen. Dit heeft ze zich aangeleerd uit liefde voor mij. Ik heb zelf een moeilijke en traumatische achtergrond. Als ik verdrietig was en soms nog ben dan troost ze mij door dichtbij mij te blijven, mij kusjes te geven. Mocht ik in de nacht onrustig zijn en last hebben van nachtmerries dan maakt ze mij wakker en blijft net zolang kleine blafjes geven totdat ik opsta en even met haar een rondje loop. Ze is een ware steun en toeverlaat voor

14-09: Mededeling: helaas is de refereermiddag door omstandigheden uitgesteld. Zodra er een nieuwe datum gepland is, zal dat ook in een nieuwsbericht verschijnen. 

Op donderdagmiddag 28 september is er weer een interessante refereermiddag voor iedereen die op de hoogte wil blijven van ontwikkelingen rondom de zorg voor mensen met een bipolaire stoornis.
Deze middag zal Bart Geerling de resultaten van zijn promotieonderzoek uitgebreid presenteren. Bart hoopt op 14 september te promoveren aan de Universiteit Twente op het onderwerp De inzet van mobiele technologie ter bevordering van

Op 14 september hoopt Bart Geerling te promoveren aan de Universiteit Twente op 'De inzet van mobiele technologie ter bevordering van zelfmanagement en veerkracht bij patiënten met een bipolaire stoornis (WELLBE-BD, Well-being Bipolar Disorder)'.

In het proefschrift is de ontwikkeling en het testen van de app WELLBE-BD op basis van positieve psychologie interventies voor mensen met een bipolaire stoornis beschreven. Daarnaast het ontwikkelen van een monitoringsapplicatie die goed aansluit bij de behoefte van patiënten. Beide applicaties zijn ontwikkeld in co-creatie met patiënten en

Het past helemaal in het idee van de vermaatschappelijking van de zorg. Hoe cliënten weer gewoon mensen worden zonder een eigenheid te verliezen (niet iedereen hoeft aan de norm te voldoen).

Bij uitstek is kwartiermaken een rol waarin een ervaringsdeskundige van waarde kan zijn. Zij weten als geen ander hoe het gebrek aan toekomstperspectief, maatschappelijk participatie, sociale netwerken en het ervaren van zowel maatschappelijk stigma als zelfstigma (geïnternaliseerd stigma waarbij je ook zelf de overtuiging hebt niet in de maatschappij te passen) remmende factoren in herstel kunnen zijn

10 oktober a.s. is de landelijke dag van de mentale gezondheid. Mede om die reden biedt Steunpunt Mantelzorg een aantal activiteiten aan rondom dit thema.

De meeste bijeenkomsten zijn bedoeld voor de mantelzorgers/naasten. Ben je of ken je iemand die mantelzorger is of naaste van iemand met mentale problemen: kom dan naar deze bijeenkomsten! Meer informatie over de bijeenkomsten vind je in de link die bij de bijeenkomst is vermeld. En voor de volledigheid, alle bijeenkomsten zijn gratis toegankelijk. We vragen wel aan belangstellenden om zich via de link aan te melden. 

Woensdag 4

Jouw bezwaren worden gerespecteerd

Als je als cliënt bezwaar hebt tegen het aanleveren van gegevens aan de Nederlandse Zorg autoriteit (NZa), kun je dit aangeven bij je (regie)behandelaar. Die neemt het bezwaar op in het behandeldossier. Je kunt hiervoor een privacyverklaring ondertekenen. De gegevens over de zorgvraagtypering en over de diagnose komen dan niet op de factuur terecht en worden niet aan de NZa aangeleverd. 

Op deze pagina van de website van de NZa vind je meer informatie over privacy in de ggz.

 

Jessica: ‘Terugkijkend herken ik een soort gevoeligheid of kwetsbaarheid in onze familie. Mijn zoon ontwikkelde op best late leeftijd een psychose, mede door nare ervaringen en drugs. Maar in die tijd was de benadering van zowel patiënten en naasten heel anders dan nu. De patiënt werd op een eenzame kamer gezet, en de naasten werden nauwelijks betrokken. Hoe anders is dat nu bij een opname; als familie mag je gewoon bij je kind, broer of zus blijven en ook de verpleegkundig specialist blijft bij de patiënt. Dat is veel mensvriendelijker en gastvrijer dan 30 jaar terug!

Blog Wachttijd

"Na maanden van wachten ben ik eindelijk klaar om te accepteren dat dit gevoel niet vanzelf verdwijnt. Mijn vrouw, mijn collega’s en mijn teamleider hebben mij het afgelopen jaar gevraagd hoe het met mij ging en vaker dan eens heb ik gelogen. ‘Het gaat wel goed’ of ‘Ik heb niks te klagen’ was dan mijn antwoord. Maar dit was niet de waarheid. Ik had het zwaar, het ging allemaal niet meer zo makkelijk als vroeger. Alsof er een zwarte wolk boven me hing van het moment dat ik wakker was, tot ik weer naar bed ging. Af en toe zag ik de zon schijnen, zoals op die ene dag in maart, toen ik een