Zoeken

De herinneringen aan haar jeugd en werkzame leven komen zonder moeite bij haar op. Gedetailleerd vertelt ze over haar eerste bijbaan bij de plaatselijke bakker, haar zelfgemaakte trouwjurk, de geboorte van haar kind. Ik moet alles horen, en ik hoor het graag. Het verhaal heb ik al vaak gehoord, maar nog steeds luister ik met aandacht. Haar levensverhaal voelt als een boek, dat binnenkort, gezien haar hoge leeftijd, zijn laatste hoofdstuk in zal gaan. Ik wil er aandacht voor hebben, nu het nog kan.

Vandaag zal de laatste keer zijn dat ik patiënte zie. Na maandenlange, klinische behandeling gaat

Daar zit ik dan, onder de grote esdoorn in de tuin. Naast me staat een grote doos met mijn naam in koeienletters. Ik heb het uitpakken van de doos al een tijdje uitgesteld, maar vandaag moet het maar.
Sinds ik anderhalf jaar geleden erg ziek ben geworden, kom ik nauwelijks mijn huis uit. Ik ben niet in staat om langs te gaan bij mijn werk, dus daarom kwam mijn werk eventjes naar mij. Twee collega’s kwamen op ziekenbezoek, met de inhoud van mijn kluisje. Die zit in de doos.

Zodra ik de doos open en door alle papieren heenga, komen alle gevoelens van het werken als vakbegeleider weer terug. Al

Hij zit erop, mijn familieweek is afgelopen. Niet alles ging zoals ik had gewild, ik heb niet alles kunnen doen wat ik in de planning had staan. Maar ik heb contacten gehad die niet zou hebben gehad als ik mijzelf niet had aangespoord tot deze familieweek. Mijn familie en mijn schoonfamilie wonen allemaal op minimaal 100 kilometer afstand, dus ik wist dat een bakkie koffie bij mijn schoonmoeder niet zou gaan gebeuren. Al is dat natuurlijk geen excuus om geen contact met mijn familie te hebben.

Mijn familieweek van dag tot dag

Maandag 10 juni 2019 startte mijn familieweek. Dat was Tweede

“Wij zijn goed in het aangaan van een relatie met de ander, bij wie het contact maken niet altijd vanzelfsprekend is”. Deze woorden sprak Herma van der Wal (voorzitter Raad van Bestuur van de Dimence Groep) tijdens het symposium van de Vakgroep V&V van de Dimence Groep afgelopen 13 mei. Ik werd er helemaal enthousiast van, maar dacht ook: wat een verantwoordelijkheid en hoe maken we dit zichtbaar en concreet?

Waardevol

Binnen de nieuwe ggz wordt steeds meer het geluid gehoord dat de relatie die je als professional aangaat met je cliënt, allesbepalend is voor de kans op herstel, namelijk 80

Ik heb ze niet uitgekozen, zij mij ook niet. Dat heb ik met ze gemeen. Soms kan ik iemand niet uitstaan, maar vaak ben ik blij dat ik nog zoveel familie heb. Ik ben verbonden voor het leven met hen, alleen te scheiden door de dood. Het zijn mijn bloedverwanten…

Bloedverwanten, ze zullen er dus altijd zijn. Ik ben nu eenmaal de uitkomst van een kruising tussen mijn vader en moeder. Zij hebben ook allebei een vader en moeder en ook die opa en oma van mij hebben weer vaders en moeders. Het is allemaal familie van mij! Sommige mensen willen dit allemaal helder hebben en gaan op zoek naar hun

Bloot geven

“Passend bij mijn zomergarderobe ben ik op zoek naar lingerie die onder lichte kleding gedragen kan worden. In de winkel komt de verkoopster op mij afgelopen. Ze zegt: ‘Hallo, kan ik u helpen? Och, van de week zat ik nog bij ú in de spreekkamer.’ Ik herken de verkoopster als een van mijn patiënten. Tot nu toe zag ik haar een keer of drie, om de medicatie zo optimaal als mogelijk in te stellen. Een vriendelijke vrouw, ze wil altijd het naadje van de kous weten. ‘Vind je het vervelend?‘ vraag ik. ‘Nee, zegt ze, ik vind het juist wel leuk’. 
Eenmaal in de kleedkamer helpt ze me bij het

Vriendschap tijdens opname of therapie. En daarna dan?

Al een tijdje was ik bezig met ‘vriendschap in en om de ggz’. Daarbij dacht ik aan wat vriendschappen mij binnen de ggz hadden gebracht, maar ook wat mijn ggz-tijd met de al bestaande vriendschappen (met mijn naasten) heeft gedaan. Over die eerste vraag bleef ik nadenken de laatste tijd en besloot de vraag eens te stellen aan mijn Twittervolgers: heb jij wel of geen vriendschappen uit je opname-/therapietijd gehouden? Zou je het afraden? Wat zijn je ervaringen hiermee? Ik had namelijk een mening gevormd en ik wilde kijken of die

In 2017 las ik dit interview met Freek de Jonge. Ook Robert Long bracht ooit een song uit: het leven was lijden. En een favoriete kleinkunstenaar stelde ooit: we gaan moedeloos voorwaarts. Maar lijden in de ggz, hoe staat het daarmee? 

Keuze

Om weg te blijven van generieke stereotypen tik ik het liefst over mezelf. Sinds mijn twaalfde heb ik een autismediagnose en sinds mijn 23e een diagnose voor een progressieve spierziekte. Dus dat lijden, dat lukt best. Er gaat geen dag voorbij of ik heb echt last van mijn stoornis in de informatieverwerking (autisme) en/of mijn spierziekte. Maar sinds zo’n