Vooruit dan maar, misschien ook wel een goed onderwerp om over na te denken. Alleen het woord zelfliefde brengt al zoveel weerstand met zich mee. Laat staan dit ook te kunnen gaan voelen. Gaat dit ooit in mijn systeem passen, ga ik dit ooit voelen? Je kan je voorstellen dat ik daar nu nog mijn twijfels over heb. Velen zullen het herkennen.

"Love yourself first", prachtige uitspraak, en ik denk ook werkelijk dat je dit nodig hebt om uiteindelijk "gelukkig" te leven. Ga eens voor jezelf na: If i ask you to name all the things that you love, how long would it take for you to name yourself?

Als ik deze vraag aan mezelf zou stellen, zou ik echt niet in dat lijstje staan van dingen of mensen waar ik van hou. Ook hier komt dat kritische stemmetje, of eigenlijk die schreeuwende stem weer naar boven. In de spiegel kijken en ondertussen alleen maar geschreeuw in je hoofd van wat er allemaal niet goed is. Te dik, te lelijk, te klein, geen uitstraling en ga zo maar door. Jij denkt nu, dit zijn maar stemmen, luister daar niet naar. Helaas is dit niet alleen mijn eigen stem in m'n hoofd die dit roept. Als er zo vaak door anderen gezegd is dat je dik, lelijk, niet goed en noem maar op bent, ga je dat vanzelf geloven. Uiteindelijk wordt dit je iedere dag weer verteld, niet alleen door je eigen kritische stem, maar ook de stemmen van de personen die dit zo vaak tegen jou gezegd hebben dreunen door je hoofd.

Jezelf iedere dag weer in de spiegel zien en van jezelf walgen. De woorden die gebruikt zijn in het verleden snijden door je gevoel. " I don't remember the last time i felt good about myself!" 

Je hebt er na verloop van tijd echt alles voor over om aan dat ideaalplaatje te voldoen. Hoezeer je jezelf daarmee kwelt, hoe slecht het voor je gezondheid is, hoe hard je lichaam aangeeft: "dit wat je nu doet gaat niet", het maakt niet uit. Zolang je lichaam functioneert en doorgaat, zal je tegen deze grenzen aan blijven schoppen, steeds verder gaan om bij dat ideaalplaatje te komen en ben je uiteindelijk weer totaal grensoverschrijdend bezig. Ergens weet je heel goed dat dit wat je doet, om aan dat ideaalplaatje te voldoen, niet kan en echt heel slecht is voor je lijf, dat het er een keer mee gaat stoppen, je in de steek gaat laten, maar zoals ik al zei: zolang je lichaam gewoon zijn ding doet ga je ook nog echt geloven dat je lichaam dit aan kan en het dus wel meevalt wat je jezelf en vooral je lijf aandoet. 

Eerst zal je je bewust moeten worden van het feit dat hetgeen je nu doet echt heel slecht is voor je lijf en je zal waarschijnlijk eerst moeten ondervinden dat je lichaam je dan uiteindelijk toch echt in de steek gaat laten. En zelfs dan ben je niet opgewassen tegen die dreunende stemmen in je hoofd. Je zal er alles aan doen te bewijzen dat je door kan, je op je benen kan blijven.  

Na bewustwording komt dan toch echt actie. Om je gedrag om te kunnen zetten, heb je acceptatie nodig. Je moet jezelf en je lijf gaan accepteren. Je moet van jezelf en je lichaam gaan houden zoals het is en geen ideaalplaatje nastreven. Ik denk dat pas na deze "zelfliefde" je echt gedrag blijvend kan veranderen, zonder terugval. Je kan nog zo hard je best doen, beter met je lichaam om gaan, het geven wat het nodig heeft, maar als die zelfliefde er niet zit, val je hoe dan ook na verloop van tijd weer terug in je oude patronen. 

Je moet gaan geloven in jezelf, jezelf waarderen, jezelf het waard vinden om hier te zijn. Geloven dat je iets bij te dragen hebt aan het leven, het leven van jezelf en het leven van een ander. Geloof het of niet: er zijn toch altijd mensen voor wie je wel waardevol bent en jou totaal anders zien dan dat je zelf denkt en ziet. 

Ook word er vaak gezegd: “Als je niet van jezelf kan houden, kan je ook niet van een ander houden.” Daar ligt mijn inziens toch wel een punt van discussie. Ik denk dat je wel degelijk van iemand anders kan houden als dit je nog niet bij jezelf gelukt is. Wel geloof ik dat als je niet van jezelf houdt, je het lastig maakt voor een ander om van jou te houden. Hoe hard de ander ook zal zeggen dat je goed bent zoals je bent en dat diegene van je houdt, op welke manier dan ook, als familie, partner, vrienden, maakt niet uit, je kritische stem zal dit altijd in twijfel trekken. Onbewust zal je dit ook uitdragen, mensen die dicht bij je staan zien en voelen echt wel dat, hoezeer je ze ook wil geloven, er iets is wat dit positieve gelijk weer afbreekt in je hoofd. 

"When we begin to love ourself enough, we stop chasing people who don't love us."

Eigenlijk kunnen we dus wel stellen: Om te kunnen veranderen, en deze verandering blijvend van aard te laten zijn, heb je wel degelijk zelfliefde nodig. Ook in het ontvangen van liefde of houden van, in welke vorm dan ook, zal je toch echt ook van jezelf moeten houden om dit oprecht te geloven, zonder twijfel. Laten we d'r dan nog maar een quote ingooien: " Vergeet niet eerst van jezelf te houden". Ga hiermee aan de slag en je leven wordt een stuk lichter en makkelijker, je kan gaan kijken naar je eigen geluk, met de juiste mensen die een bijdrage leveren in jouw leven, in jouw geluk en waarin jij dan ook een mooi deel mag vervullen in hun leven. Kijk wat voor mooie momenten dit gaat opleveren samen met deze mensen en houd je daar aan vast. Dit is denk ik wat het leven mooi maakt, maak daar samen gebruik van!

Talk to yourself like someone you love - Brene Brown

 

Artikeldatum