Al vanaf jongs af aan ben ik gefascineerd door het werk van de hulphond. Toen ik een stuk jonger was, heb ik wel eens onderzoek gedaan naar de verschillende soorten hulphonden. Ik kamp al jaren met psychische problemen en ik hoopte dat een hulphond daarbij zou kunnen helpen. Maar dat de droom, een eigen hulphond in mijn leven, ooit werkelijkheid zou worden, had ik niet durven hopen!
Zo’n 2 jaar geleden heb ik een intake gedaan bij een grote hulphonden organisatie voor een psycho-sociale hulphond. Er zou een intake plaatsvinden samen met mijn beide ouders en een begeleidster. Het gesprek duurde lang. Na de intake zei de mevrouw dat ze enthousiast was en dat ik mocht beginnen aan de opleiding. Ik zou namelijk mijn eigen hulphond gaan opleiden. Want, en dat klinkt een beetje cru, er bestaat geen ‘kant- en klare’ hulphond voor mijn problematiek. Echter, het weekend na de intake, belde de mevrouw van de intake op dat het traject tóch niet doorging.
De wereld schoof onder mijn voeten vandaan, maar mijn moeder zei dat ik niet mocht opgeven en dat we zouden gaan kijken bij Stichting Hond-Kat. Ik had bij Stichting Hond-Kat al eerder een gesprek gehad en ik was daar toen enthousiast over. We hebben een 2de gesprek ingepland en daarin ging het vooral over wat voor hond passend zou zijn. We waren het er allemaal over eens; een labrador zou het meest geschikt zijn voor mij. Ook bij deze stichting ga je zelf je hulphond opleiden, met de nodige begeleiding natuurlijk.
Al snel hadden we een nestje met labrador puppy’s gevonden. Na een paar keer wezen kijken bij de puppy’s, kwam Jingle met 7 weken en 6 dagen in mijn leven. Het begin was heel erg zwaar. Jingle werd moeilijk zindelijk (mogelijk ook omdat ik op 2 hoog woonde zonder lift en daardoor niet snel genoeg beneden bij het gras was (het gras was ook nog best ver), maar als ik zie hoe we een team zijn geworden, zijn er écht grote stappen gemaakt! Jingle en ik hebben in september 2022 een examen gedaan en Jingle is sinds die dag gecertificeerd!
Jingle kan een hele hoop voor mij. Zo kan zij mijn spanning signaleren (ik voel dat vaak zelf nog niet). Zij doet dit door haar neus tegen mijn been of hand te duwen. Als ik daar niet voldoende op reageer, of als de spanning hoger wordt, legt zij een poot op mijn been. Mocht de situatie (bijna) uit de hand lopen, springt Jingle tegen mij op. Verder komt Jingle knuffelen als ik gespannen ben. Dit is ook de beste oplossing tegen (oplopende) spanning. Het werkt voor beide spanningsverlagend.
Jingle kan inmiddels ook apporteren. Ik rijd zelf met een scootmobiel buiten, maar als ik iets laat vallen, kan Jingle dit oprapen en aangeven. Jingle haalt mij regelmatig uit een paniekaanval of, als ik ‘uit contact ben met de buitenwereld’, kan Jingle mij terug halen in het hier- en nu. Ook kan Jingle ‘DPT’ geven. Dit is deep pressure therapy. Dit betekent dat Jingle bovenop mij komt liggen om mij op die manier rustiger te krijgen.
Jingle gaat naar (bijna) alle afspraken mee. Omdat Jingle een hulphond is, mag zij overal mee naar binnen. Dus ook in een ziekenhuis, supermarkt of tandartspraktijk.
Jingle kan en mag natuurlijk ook gewoon hond zijn! Ze krijgt dagelijks de mogelijkheid om te rennen en/of spelen en zij mag ook regelmatig lekker zwemmen en vies worden. Zij krijgt iedere dag iets te kluiven om haar koppie leeg te maken en ze wordt er blij van als we met een balletje spelen.
Jingle heeft ervoor gezorgd dat ik mijn leven weer terug heb. Zij maakt het leven draagbaar en ze zorgt ervoor dat ik nieuwsgierig ben geworden naar het leven.
Dankzij stichting Hond-Kat, die altijd in ons is blijven geloven, heb ik nu een hulphond waarvan ik mij geen betere had kunnen wensen! Ik ben blij met de kansen die we hebben gehad en nog steeds krijgen. Jingle en ik leren iedere dag nog bij en groeien steeds verder naar elkaar toe.
Mijn grootste wens is om naar een andere stad te kunnen gaan voor bijvoorbeeld een museum. Samen met Jingle wil ik die wens waarmaken!
