Ik heb tot het laatste moment gewacht om een stuk te schrijven. Ik had ook echt geen idee wat ik zou kunnen gaan schrijven en had gisteravond besloten om deze kans aan mij voorbij te laten gaan. Vanochtend toen ik aan het wandelen was met mijn hond dacht ik na over waar ik open over zou willen en kunnen zijn? Ik denk over de openheid van de alledaagse dingen. Mijn leven met ADD en hoe dit er soms voor zorgt dat ik mij schaam, schuldig voel maar ook hoe ik denk in mogelijkheden en oplossingen.

Waarom zorgt mijn ADD ervoor dat ik mij schaam en schuldig voel? Nou, hier komen een aantal voorbeelden: ik heb ongeveer drie maanden geleden een coronatest moeten doen. Ik wist hoe dit bij Dimence ging maar toen ik naar de GGD moest, dacht ik dat je in de auto door de teststraat zou gaan. Ik had  immers alleen op filmpjes gezien dat mensen in de auto werden getest en dat de man in de auto ontzettend bang was. Dus ik ging in de auto naar de teststraat en zie allemaal mensen buiten in een rij staan. Ik heb het nog niet door en zoek met mijn auto de teststraat. Op een gegeven moment kon ik er niet meer om heen: ik moest toch echt in de rij staan. Omdat ik dacht dat ik in de auto door de teststraat zou gaan, had ik een haarmasker in en mijn haar droop nog omdat het nat was, daarnaast had ik geen mondkapje bij mij. Ik werd natuurlijk van alle kanten aangekeken maar werd wel naar binnen gelaten. Ik heb de mail niet gelezen die ik een dag van te voren kreeg. Hier stond blijkbaar informatie in over wat je moet meenemen. Ik dacht nog goed voorbereid weg te gaan omdat ik normaal mijn legitimatie vergeet en die deze keer echt mee had. Terwijl ik terug rijd, spreek ik dit moment in op mijn telefoon want  wie weet heb ik er ooit nog wat aan.

De hele dag werken met je shirt binnenstebuiten, er vervolgens achter komen maar het niet durven omdraaien omdat het dan natuurlijk gezien wordt. In één dag drie keer een dubbele afspraak inplannen. Terwijl ik plan met een structuurjunkie. Begonnen met een HBO studie wat veel tijd kost en daarnaast ook alle andere werkgerelateerde dingen blijven doen omdat ik alles leuk vind. Boeken moeten lezen maar geen idee hebben wat ik nu eigenlijk heb gelezen. Ik ben er achter gekomen dat hulp vragen voor mij echt noodzakelijk is. Er vervolgens achter komen dat je dit stuk hebt geschreven maar dit eigenlijk niet nodig was. Er wordt namelijk om een foto en een korte quote gevraagd...

Artikeldatum