“Het heeft me gemaakt tot een nog vollediger hulpverlener.” Annemarie de Vries, spv-er bij het FACT Team in Zwolle Zuid, volgde de opleiding tot zorgprofessional met ervaringsdeskundigheid. Vol enthousiasme vertelt ze wat het haar heeft gebracht:
“Het brengt veel meer diepgang in je behandeling, je praat echt van mens tot mens. Je leert wat het heeft gedaan voor jouw ontwikkeling als mens om uit zo’n context te komen. Dat is heel verhelderend.”
Annemarie is een KOPP-kind. Haar vader had een bipolaire kwetsbaarheid en schizotypische persoonlijkheid, haar moeder ADHD en ASS. “Mijn jeugd was enorm chaotisch. Ik had te maken met uitsluiting en armoede. Mijn vader was een excentrieke man en in zijn manie deed hij veel vreemde dingen. Hij had zijn eigen neologismen, die hij ons leerde.”
Zelf heeft ze ook bipolaire genen, zoals ze dat zelf zegt, en ervaring met depressies en manische periodes.
“Ik werd door een psychiater gewezen op RAAK (de voorganger van PEPPER, de groep zorgprofessionals met ervaringsdeskundheid binnen de Dimence Groep). Ik vond het geweldig. Het lotgenotencontact, het ontbreken van schaamte.” Uiteindelijk werd Annemarie om de opleiding tot zorgprofessional met ervaringsdeskundigheid te volgen.
“Tijdens de opleiding leer je om de tools die je hebt meegenomen in je eigen herstel, toe te passen op het herstel van een ander. De behandelrelatie wordt hierdoor wederkerig. Je gaat veel meer werken vanuit je menszijn dan vanuit je hoofd.” Ook over de diversiteit van de opleiding is Annemarie erg enthousiast: “iedereen heeft zijn eigen verhaal. Je kunt veel leren van anderen en de tools die zij gebruiken”.
Zo vertelt ze over een patiënt. Binnen 48 uur overlijden zijn moeder en haar vader. ‘Mijn coping was natuurlijk heel anders. Hij ging veel meer drugs en drank gebruiken en viel terug in zijn verslaving. Maar na anderhalf jaar konden we samen rouwen. Dan vroeg hij mij hoe ik dat had gedaan met mijn vader.”
Het belangrijkste wat ze geleerd heeft tijdens de opleiding? “Wanneer je je eigen verhaal inzet en wanneer je het voor je houdt. Soms vertel ik maar een klein beetje of geef ik aan dat ik iets soortgelijks heb meegemaakt. Dit zorgt ervoor dat de ander zich gehoord voelt. Je kunt laten zien dat zulke dingen erbij horen in het leven.”
