Zoeken

Yoga in de ggz, hoe helpend het kan zijn. Of dus niet. Zoals bij mij...

"Jij moet echt op yoga", zei vriendin 1, een aantal jaar geleden. "Is goed voor jou in jouw drukke leven." Op dat moment was ik nog niet met de ggz bekend. Ik moest op yoga. ik hoorde het niet alleen. Ik las het ook op briefjes bij de supermarkt. En ik las het een keer of honderd in de flow. Yoga is goed. Yoga ontstresst. En, eerlijk is eerlijk: ik had nogal wat stress in mijn leven op dat moment. Dus ik ging op yoga.

De eerste lessen was ik vooral bang om winden te laten, zo net na het eten. Je moest soms namelijk je

‘Ik heb niets met somatiek’. Ik hoor het nog regelmatig van een behandelaar. Maar wat zeg je daar nu eigenlijk mee? Heb je een afkeer van de lichamelijke thema’s, zoals verhoogde bloeddruk, hartproblemen, overgewicht, ontregelde schildklier? Of ben je ongeïnteresseerd in het menselijk lichaam omdat je vooral kijkt naar de psyche? Of is het handelingsverlegenheid?

Het afgelopen jaar heb ik mezelf vaak vragen gesteld over lichaam en geest. Soms hardop in gesprekken met collega’s, soms peinzend tijdens de lange treinreizen. Waarom is er in de psychiatrie zo weinig aandacht voor het lichaam? De

Zelf heb ik sinds 26 jaar een diagnose, eigenlijk vijf verschillende: 2x PDD NOS, 1x Asperger en 1x ‘active but odd’. In de nieuwe kwalificatiemethode zoals in de DSM-5 wordt gebruikt, is het natuurlijk allemaal ‘autisme’ geworden en dat maakt het nog vele malen belangrijker om zorgvuldig te zijn in de woordkeuze en beeldvorming rondom autisme.

Autismebeweging

Wanneer je kijkt richting de ‘autismebeweging’ in Nederland zie je eerst een focus op het handicap/belemmeringen-aspect. Zo halverwege de jaren 90 kwam hierin een kentering; vooral focussen op wat mensen met autisme wel kunnen en

Enige tijd geleden stelden we een vraag op verschillende social mediaplatformen. Het was eigenlijk meer een casus met de vraag ‘wat zou jij doen?’. Het ging over een cliënt; een jonge vrouw met trauma en somberheid. Haar ex-partner zit in voorarrest wegens huiselijk geweld en samen hebben ze een kindje van vier maanden. We kregen vanuit verschillende hoeken reacties van wat mensen zouden doen. Mooi om te zien dat veel mensen vonden dat het hele gezin baat zou hebben bij behandeling in de ggz. "Zoon is nog klein, maar verdient zéker aandacht!", "Het kindje krijgt mogelijk al genoeg stress mee"

Regelmatig vergelijk ik autisme met een woeste zee. Een zee die voor mij en veel anderen regelmatig lastig te bevaren is. Maar we zitten wel met z’n allen op dezelfde zee. Mensen met autisme, naasten, hulpverleners en wetenschappers. Daarom is het wat mij betreft ook zo jammer dat we veelal nog in aparte roeibootjes proberen deze weerbarstige zee te bevaren. Zou het niet veel beter zijn als we alle krachten bundelen en gezamenlijk in een zeewaardige boot plaatsnemen? 

De waarheid

Vaak zie je namelijk dat we allemaal vanuit onze verschillende bootjes elkaar 'de waarheid' toeroepen

Kiki Dijkstra, trajectbegeleider en IPS-coach biedt een inkijkje in hoe IPS werkt. Iedereen die in behandeling is bij een FACT-team binnen Dimence en gemotiveerd is om aan de slag te gaan in een betaalde baan kan zich aanmelden voor een IPS-traject. We gaan na aanmelding met elkaar in gesprek om te bekijken of een traject passend is. Blijkt dat het geval, dan volgen er maximaal acht gesprekken om uit te vinden wat de kandidaat wil en kan, en wat er nodig is om dit te bereiken.

‘Het is altijd maatwerk’
We leren elkaar in de gesprekken (beter) kennen en kijken onder andere naar eerder opgedane

Sommige mensen met autisme komen in hun ontwikkeling en/of herstel niet verder in reguliere behandelingen. Ze herkennen bepaalde emoties niet (goed) of blijven onzeker over hun eigen kunnen. Daarom is er het afgelopen half jaar bij het Centrum Ontwikkelingsstoornissen (COS) een pilot gehouden met Animal Assisted Therapy, oftewel dierentherapie. Er is gewerkt met paarden en honden. Deze keer uitgelicht: paardentherapie.

Paard legt verbinding tussen ratio en gevoel
Therapie met paarden kan waardevol zijn voor de cliënt. Een paard reageert namelijk op het gedrag, gedachten en gevoelens van mensen

De feestmaand december staat voor de deur. De maand vol cadeaus, gezelligheid en lekker eten. In de folders zien we lange tafels vol met vrolijke mensen in de mooiste kleren. Ze genieten het meest heerlijke eten en hebben het duidelijk naar hun zin. Ik denk aan mijn eigen Kerst: Eerste Kerstdag ga ik lunchen met mijn schoonfamilie. De familie is niet meer compleet; schoonvader overleed enkele jaren geleden. We zullen toch nog met een groep zijn die het best gezellig zal hebben. De zwagers, schoonzussen, schoonmoeder en de nichtjes en neefjes geven nog genoeg reden tot het hebben van een fijne

Raquel ten Hove is een sympathieke en hippe jongedame. Wanneer ze haar verhaal begint te vertellen, kun je bijna niet geloven dat zij er de hoofdrol in speelt. “Ik heb geen stabiele jeugd gehad. Mijn ouders gingen scheiden toen ik nog jong was, ik heb op veel scholen gezeten en ik werd gepest. Door al deze dingen werd ik een onzeker meisje. Maar toen ik in de puberteit kwam, werd ik door die onzekerheid rebels.”

Op 17-jarige leeftijd raakt Raquel aan de drugs. “Ik heb van alles geprobeerd om mijn zorgen maar weg te drukken, en ging op een gegeven moment elke dag gebruiken. Ook kreeg ik door