"Iemand die je écht begrijpt. Dat is zo belangrijk. Dat gun ik iedereen!"

Na een opname van vijf jaar gaat Karin weer (onder begeleiding) op zichzelf wonen. Dat was spannend en eng. Maar met hulp van Nicole is het Karin gelukt stapje voor stapje het dagelijks leven weer op te pakken. Twee jaar na haar opname geeft Karin Nederlandse les en draait ze bardienst in het Zelfregiecentrum in Deventer. 

Een zieke moeder 

Karin wordt na haar scheiding opgenomen vanwege een zware depressie. Tijdens haar opname worstelt Karin met haar moederrol. “Ik was ziek én moeder. Een zieke moeder. Ik moest aan mijzelf werken, maar had ondertussen ook last van schuldgevoelens. Daarnaast maakte ik mij veel zorgen om mijn zoon Stan.” 

Gelukkig kan Karin, vanaf het moment dat zij onder begeleiding op zichzelf gaat wonen, rekenen op de steun van ervaringsdeskundige Nicole. Nicole heeft een zoon in dezelfde leeftijd als Stan en weet hoe het is om opgenomen te zijn. Ze begrijpt Karin en voorziet haar van een luisterend oor en de nodige adviezen. “Ondanks dat we een andere achtergrond en diagnose hebben, begrijpt Nicole precies wat ik doormaak. We vinden elkaar in het moeder-zijn." Nicole stimuleerde Karin om voor zichzelf op te komen en het contact met haar ex-man weer op te pakken. "Ik heb hierdoor zoveel meer zelfvertrouwen gekregen. Ik mocht er ook zijn als moeder." 

Echt contact maken
Eerlijk is Eerlijk. Karin is ontzettend blij met alle hulp die ze gekregen heeft. Toch had ze, achteraf gezien, ook graag tijdens haar opname al contact gehad met een ervaringsdeskundige. En dan het liefst een ervaringsdeskundige die, net als Nicole, weet hoe het is om als moeder opgenomen te zijn. “Verpleegkundigen wisselen per dag. Ze zorgen goed voor je, houden je op medisch gebied goed in de gaten en maken een praatje met je. Maar met een ervaringsdeskundige maak je écht contact, omdat die begrijpt hoe jij je voelt. Ik denk dat het mij tijdens mijn opname erg had geholpen”.

Werken in het zelfregiecentrum
Twee jaar na haar opname geeft Karin Nederlandse les en draait ze bardienst in het Zelfregiecentrum in Deventer. Een plek die ze in haar eentje waarschijnlijk niet snel had bezocht. Op initiatief van, en samen met, Nicole besluit Karin een kijkje te nemen. Het begon met alleen een kopje koffie drinken, maar al snel besloot Karin ook zelf een bijdrage te willen leveren. “Het is een hele fijne plek. Ik verricht dankbaar werk.  Ik help mensen met mijn verhaal en mensen helpen mij door, als het nodig is, naar mij te luisteren. 

Stiekem een beetje trots 
Het gaat goed met Karin. Het gaat nog niet vanzelf, maar stiekem durft ze soms zelfs hardop te zeggen dat ze best een beetje trots is op zichzelf. Het contact met Nicole is op dit moment wat minder intensief. Maar dat is volgens Karin juist een heel goed teken. Ze weet dat Nicole er voor haar is als ze haar nodig heeft. “Zo goed als ik mij nu voel, heb ik mij heel lang niet gevoeld. En als het even niet lekker gaat, kan ik altijd op Nicole en Charis, mijn ambulant begeleider, terugvallen. Of ik loop gewoon even binnen bij het zelfregiecentrum. Dat laatste heb ik eigenlijk nog nooit gedaan, maar het idee dat het kan is fijn."

Hoe Karin de toekomst ziet? Ze is optimistisch en ziet de toekomst zonnig tegemoet. Maar hele concrete uitspraken durft ze niet te doen. Ze weet namelijk als geen ander dat het leven niet te plannen is. "Nicole zei laatst voor de grap dat het zo goed met mij gaat, dat ze mij gaat inschrijven op een datingsite. Ik een vriend? Ik kan het mij niet voorstellen en moet er nu ook nog niet aan denken. Maar aan de andere kant...niemand had ooit gedacht dat ik opgenomen zou worden. Je weet dus nooit wat het leven je brengt."

Update: Ruim een half jaar na dit interview met Karin hebben we opnieuw contact gehad. Karin werkt nog steeds bij het Zelfregiecentrum én... heeft sinds kort een hele leuke vriend! 

Ik en mijn schaduw 
Van diagnose tot herstel. In de minidocumentaire Ik en mijn schaduw neemt Karin ons mee in haar herstelproces.