Perspectief
Twee jaar geleden volgde hij op 59-jarige leeftijd EMDR en werd gediagnosticeerd met chronische PTSS. “Rond die tijd zag ik ook een oproep op het intranet voor de opleiding tot zorgprofessional met ervaringsdeskundigheid. Mooier kon het niet, ik was druk met mijn persoonlijke ontwikkeling, voor mij maakte dat de cirkel rond.” Hij volgde een jaar geleden de opleiding: “je wordt gedwongen om in een korte periode je herstelproces opnieuw door te maken. Je gaat het daardoor in een ander perspectief plaatsen en kunt er makkelijker afstand van nemen”.
Wat hij van de opleiding heeft geleerd? “Hoe je iemand laat voelen dat je vertrouwen in hem hebt en ruimte creëert voor een ontmoeting van mens tot mens. Ik heb geen oordeel over hun problemen, we gaan samen op weg naar herstel. Ik kan de ander iets leren maar ik kan ook van de ander leren. Werken met mensen is voor mijzelf een individuele leerweg.” Hierbij herkent hij ook zijn achtergrond, Rob is namelijk antroposofisch opgeleid.
Lijdensdruk
“Wanneer mijn lijdensdruk hoog is, kan ik in paniek raken. Ik word benauwd en krijg fysieke klachten. Laatst kreeg een patiënt van mij een paniekaanval, ik wist precies wat hij doormaakte en door bepaalde vragen te stellen wist hij precies waar ik het over had. Hierdoor kan ik hem extra goed ondersteunen. Samen ondergaan we op dat moment die paniekaanval. Uiteindelijk gaat de lading er dan vanaf”.
Rob vond zelf rust in yoga en meditatie. “Door veel te mediteren, kon ik mij concentreren op de positieve aspecten uit mijn leven en verschoof het lijden naar de achtergrond. Voor mij was het een handvat tot herstel”. Zes jaar geleden volgde hij een training mindfulness. Nu geeft hij zelf, samen met een collega, aandachtstraining. Vanuit zijn achtergrond als creatief therapeut schildert hij één op één met patiënten.
Geraakt
Of het ook wel eens te dichtbij komt? “Natuurlijk ben je wel eens geraakt door een verhaal, dat heeft elke behandelaar, met of zonder eigen ervaringen. Door de veelheid aan eigen ervaringen zijn ervaringen van anderen vaak herkenbaar en dat kan raken. Maar ik kom door de ervaringen van anderen niet in mijn eigen gevoel. Ik kan meevoelen en aanwezig zijn, maar kan mijn eigen ervaringen en die van mijn patiënt goed gescheiden houden.
