Buren. Tot een paar jaar geleden kende ik ze niet. Of niet echt. En ik vroeg me ook af of dat per se nodig was. Tenslotte ben ik opgegroeid zonder buren, en dat had nogal wat voordelen. Bovendien ben ik erg gesteld op m’n privacy. In die zin dat ik het een fijn idee vind dat ‘mensen’ me niet in de gaten houden en ik kan doen wat ik wil en hoe ik het wil. Zonder onnodige sociale controle en zonder een gevoel dat ik niet mezelf kan zijn. Inmiddels kan ik uit eigen ervaring zeggen dat buren en vooral de wijk voor mij een wereld van verschil hebben gemaakt. Dat zelfde geld voor betekenisvol (vrijwilligers)werk. Ik kan het je van harte aanbevelen!

Herstellen van depressie
Ruim twee jaar geleden raakte ik in een depressie. Het was helaas niet de eerste keer, en het went nooit, maar inmiddels had ik wel geleerd hoe er ongeveer mee om te gaan. Het dóen is een compleet ander verhaal, maar de theorie zweefde in m’n hoofd: ritme en regelmaat, bewegen, goed voor mezelf zorgen, niet te kritisch zijn, leuke dingen doen (hoe grappig dat klinkt voor iemand met depressie!) etc. Ik was inmiddels uitgevallen bij m’n werk door een combinatie van zware werkbelasting en een lastige werk- en privésituatie. Gelukkig had ik op dat moment een meedenkende verzuimcoach. Samen kwamen we tot de conclusie dat vrijwilligerswerk me zou kunnen helpen om weer gezond te worden. Het zou bovendien een opstap kunnen zijn naar m’n normale (denk-)werk.

Vrijwilligerscentrale
Met de weinige puf, daadkracht en motivatie die ik toen had, ben ik eerst op internet op zoek gegaan naar vrijwilligersvacatures. Ik zag al snel door de bomen het bos niet meer en ben naar de Vrijwilligerscentrale in Deventer gefietst. Een enthousiaste dame (Kariene, dankje!) hoorde mijn verhaal aan en verwees me naar Villa Voorstad, volgens haar de perfecte match. Zo weinig enthousiast als ik kon zijn prikkelde ze me toch en de volgende dag belde ik naar Villa Voorstad. ‘Natuurlijk was ik welkom – iederéén is welkom bij Villa Voorstad – en voel je vooral niet verplicht, kom eerst maar eens koffiedrinken, dan zien we wel verder.’ Exact wat ik nodig had.

De match: Villa Voorstad
Een paar dagen later was ik er. Met frisse tegenzin, want tja, depressie. Villa Voorstad bleek in m’n eigen wijk te zitten, in de Bierstraat in Deventer. Daar had ik wel eens van gehoord, maar alleen in de context van Go Ahead, rellen en ‘geen zuivere koffie’. Op dat moment niet echt een prettig idee, maar tja ik moest toch wat. Het pand bleek net enkele maanden geopend, nadat het jaren had leeggestaan. Vooral buurtbewoners hebben er hard aan gewerkt om het om te toveren tot een bruisende plek waar iedereen welkom is, waar ideeën voor de wijk ontstaan en waar iedereen elkaar helpt. Na een relaxte kennismaking met Carin en licht-ongemakkelijke smalltalk met Driss, Lotte, Ramona, Kim, Charlotte en de andere (toen) veel geziene buren en weldoeners van Villa Voorstad wist ik; hier ga ik me ooit thuis voelen.

Uit m’n hoofd, in beweging
Muren schilderen, stofzuigen, boenen, koffie schenken, leerlingen begeleiden met klusjes; enkele van m’n eerste klussen voor ‘De Villa’. Ik wilde vooral m’n handen uit de mouwen steken, uit m’n hoofd (dat beperkt werkte op dat moment) en in beweging. Ik wilde mezelf afleiden, bezig zijn, wakker blijven en ik wilde onder de mensen zijn. Ook al is 'willen' een groot woord... ik wist dat het goed voor me was, en heb mezelf ertoe gedwongen met de weinige wilskracht die ik had. Het was niet altijd makkelijk en ik kwam ook zeker valkuilen tegen, maar ik ben achteraf blij dat ik heb doorgezet.

Waardering en betekenis
Het werk bij Villa Voorstad gaf me na enkele weken meer vertrouwen in m’n kunnen. Ondanks dat ik me nog niet veel beter voelde wist ik dat ik door moest zetten. Ik vond het bovendien - als sociaal en creatief persoon - fijn om onder de mensen te zijn, op een plek waar het bruiste en waar m’n inzet en kwaliteiten gewaardeerd werden. Ik kon daadwerkelijk van betekenis zijn, voor mezelf en voor anderen. In dit geval voor mijn wijk, die steeds meer als ‘thuis’ voelde. Ik leerde er veel fijne mensen kennen en enkele lotgenoten. Achteraf gezien heeft dat veel voor me betekend. Sindsdien is ook mijn omgang met m'n directe buren beter geworden. Niet dat die slecht was, maar doordat ik beter in mijn vel kwam en meer mezelf werd voelde ik ruimte voor meer contact. En ook dat is erg waardevol gebleken.

In bloei
Van betekenis zijn is één ding. Waarde toevoegen en weer (en meer) mezelf worden was de volgende stap. Ik kwam door Villa Voorstad en het vertrouwen van de verzuimcoach beter in m’n vel. Meer en meer werd ik m’n oude zelf: m’n creativiteit en ondernemingszin dreven boven, ik werd weer sociaal en extraverter en ik nam weer initiatief. Ik had bovendien fijne creatieve en warme mensen om me heen die me met al m'n kwaliteiten en valkuilen zagen en (er)kenden. Ik bloeide op. In die tijd heb ik bijvoorbeeld de Facebook-pagina van Villa Voorstad nieuw leven ingeblazen en het project ‘Kun je ’t Zien?! Voorstad fotografeert’ bedacht en uitgevoerd, in samenwerking met fotograaf (en buurman) Daan Obdeijn. Nog steeds ben ik er trouwens dankbaar voor dat m'n toenmalige werkgever mijn vrijwilligerswerk stimuleerde. Ik ben ervan overtuigd dat dit mij goed geholpen heeft in mijn herstel en re-integratie!

Kans: van elkaar leren
Ik ben erg blij dat ik Villa Voorstad en mijn ‘nieuwe buren’ heb leren kennen. Ik zie ze met enige regelmaat (maar minder dan ik zou willen) en volg al hun activiteiten met veel plezier op social media. Bovendien zou ik nog graag nieuwe creatieve en sociale initiatieven met de wijk ontwikkelen. Om zo lotgenoten en mensen die het nodig hebben een kans te geven voor herstel en persoonlijke ontwikkeling. En om psychisch leed bespreekbaar te maken; we zijn tenslotte allemaal mens en kunnen veel van elkaar leren! Het zou leuk zijn om er ooit mijn werk van te maken; om op een creatieve en mensgerichte manier mensen te inspireren, te motiveren en te verbinden. Een mooi perspectief.

Voor nu zeg ik: lang leve mijn buren & lang leve betekenisvol (vrijwilligers)werk!

Wendy volgen of reageren? Volg haar op Twitter: @Wendypaktregie of stuur een rechtstreekse reactie via haar reactieformulier. Zelf ook vrijwilligerswerk doen? Kijk eens op bijvoorbeeld www.handjehelpen.nl of neem contact op met de vrijwilligerscentrale in jouw plaats.

Zie www.burendag.nl voor een overzicht van activiteiten per regio, of vraag je buren, gemeente of buurtcentrum om te horen of er iets georganiseerd wordt in jouw buurt.

Artikeldatum